Wauw! Zing! Kaplat! Wat is er dwazen, vandaag maken we krabspaghetti met citroengremolata!
Meerdere keren per dag, plotseling verdwaald in de jungle van The Algorithm, word ik getrakteerd op de bizarre ASMR van Instagram- en TikTok-makers die koken in contentkeukens. Deze chef-koks op sociale media hebben het hele scala aan vaardigheden, stijl en bekendheid – een paar zijn voormalige Top baas finalisten, sommigen zijn thuisbewakers die tijdens de piekquarantaine naar de gastronomie zijn gegaan, velen zijn helderziende twintigers die waarschijnlijk niet het laatste gerecht op tafel zetten – maar ze gebruiken allemaal wat een schijnbaar niet-onderhandelbare productie is geworden beslissing: ze slaan hun eten dicht.
In het begin zag ik vooral plakken steaks die vrij vallen (alsof ze van een ladder waren gevallen) op houten snijplanken. Toen keek ik wat dichterbij. Cherrytomaten worden in vergieten gegooid. Branzino wordt op een centimeter van de camera gevild. Zout- en pepervaatjes zijn opgevoerd tot 11. De moderne kookclip op Instagram of TikTok is een gewelddadige kakofonie van snel snijdende spanks, karbonades, scheuren, bubbels en plofjes, met als hoogtepunt een prachtig eindproduct dat uit het niets lijkt te komen.
Als je toevallig niet bekend bent met de trope, zijn hier vijf luidruchtige voorbeelden:
Hoe zijn we hier gekomen? Brengt het splitsen van kookvideo’s op deze manier een soort productievoordeel met zich mee? Waarom volgen zoveel online chef-koks hetzelfde patroon? En waarom lag de hond van die vrouw in de vriezer in de laatste video? Ontplofte hij echt toen ze hem in haar achtertuin gooide?
Lastige vragen allemaal. Maar het lijkt redelijk om te suggereren dat deze makers van inhoud enigszins onzeker zijn over de aandachtsspanne van hun kijkers zonder zulke toeters en bellen. En ze hebben waarschijnlijk gelijk als ze zich vergissen aan de kant van extra zintuiglijke details – wanneer ik door Instagram scrol, ben ik meestal niet op zoek naar iets in het bijzonder. Het is een gekke, gelijke kansen spel van imponeer mijwaar “punten” (seconden van mijn tijd) worden beloond voor iets grappigs, aantrekkelijks of luids.
Als je wilt dat iemand je kookvideo bekijkt, kun je net zo goed het vlees dichtslaan. En als je een student bent van virale kookvideo’s, zou je weten dat de meest bekeken clips bijna eenzijdig verpulverde ingrediënten bevatten. Dat heeft een bizarre paradox gecreëerd: in een poging om op te vallen, zijn de populairste online chef-koks allemaal enigszins op elkaar gaan lijken.
Ik ben niet zozeer gefrustreerd door deze ASMR-wapenwedloop als wel door gefascineerd. Waar gaan makers vanaf hier naartoe? Zijn hun volgers tevreden om jarenlang knapperige baguettes te zien splitsen met gekartelde messen? Je ziet al een aantal online chefs die het naar een hoger niveau tillen; ze voegen memes en speciale effecten toe, introduceren zijpersonages of voeren bizarre stunts uit, zoals buizen rigatoni aansteken en ze roken als sigaren. Een deel ervan is grappig. Maar het is ook een beetje verwarrend. Waarom ben ik hier, vraag ik me af? Ga ik deze ingrediënten later bij Trader Joes’s kopen? Nee? Voor wie is dit eigenlijk?
Ook ontdekte ik bij het samenstellen van enkele video’s voor dit stuk dat er talloze online chef-koks zijn die rustige, feitelijke video’s met volledige recepten in de reacties uploaden. Deze hoek van koken op sociale media is voor de serieuze thuiskok. De mensen die niet alleen aan het scrollen zijn, die zijn overgestapt van kookboekenbibliotheken naar het gebruik van Instagram of TikTok als legitieme tools. Dat vond ik wat nederig. Ik weet niet zeker of The Algorithm me hoog in het vaandel heeft staan. Ik zal proberen dat op een dag te veranderen. Voor nu heb ik nog een paar maanden pet in mij achtergelaten.
Bedankt voor het lezen InsideHook. Schrijf u in voor onze dagelijkse nieuwsbrief en blijf op de hoogte.