Vrouwen diagnosticeren zichzelf met neurodivergente aandoeningen zoals ADHD (aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit) na het bekijken van trending TikTok-video’s.
Artsen legden aan Women’s Health uit dat vrouwen statistisch gezien meer kans hebben om symptomen over het hoofd te zien en niet gediagnosticeerd te worden, maar ze waarschuwden dat erkende professionals de diagnose zouden moeten stellen – niet leunstoel “experts” op sociale media.
TikTok-video’s waarin de verschillende ADHD-symptomen worden aangeprezen, zijn de afgelopen jaren enorm populair geworden, omdat sommige hoeken van sociale media een veilige haven zijn geworden voor het aanpakken van geestelijke gezondheid en het verspreiden van informatie en bewustzijn.
Een verscheidenheid aan virale hashtags heeft een verbazingwekkend aantal weergaven op het platform. Enkele van de meest populaire naast #ADHD, die 14 miljard heeft, zijn #ADHDTikTok met 4 miljard views, #ADHDCheck met 1,2 miljard horloges, #ADHDTok met 619 miljoen hits, #ADHDdiagnosis met 46,1 miljoen en #ADHDadvice met 8,9 miljoen.
#ADHDinWomen is een andere zeer gevolgde hashtag, met 1,7 miljard views – een verbazingwekkend aantal gezien het feit dat meerdere onderzoeken hebben aangetoond dat meisjes, vrouwen en mensen die niet aan hun geslacht voldoen vaak niet worden gediagnosticeerd, waarbij hun symptomen worden weggepoetst als karaktereigenschappen of anders worden weergegeven dan bij jongens of mannen, aangezien de meeste medische onderzoeken voornamelijk op mannen worden uitgevoerd.
Claire Bowman beschrijft zichzelf als een ADHD-advocaat voor haar 160.300 TikTok-volgers. Een van haar video’s met vragen om ADHD bij vrouwen te diagnosticeren ging viraal met 204.900 views en honderden vrouwen deelden hun emotionele reacties.
“Ugh, ik begon te huilen tegen het einde”, zei een kijker.
“Onlangs gediagnosticeerd op 25, heb mijn hele leven gedacht dat ik een luie zielige POS was [piece of s–t] die gewoon alles voor niets wilde hebben. Mijn leven is veranderd”, deelde een andere gebruiker.
“Bedankt voor het uitleggen van mijn hele leven”, merkte een ander op.
Veel neurodivergente aandoeningen worden op zeer jonge leeftijd gediagnosticeerd, benadrukt de CDC, maar sommige vrouwen vertelden Women’s Health dat ze zich erkend voelen voor hun “eigenaardigheden” of “luiheid” nadat ze op volwassen leeftijd een juiste diagnose hadden gekregen.
Caitlin Manner, 38, was zo iemand die geloofde dat ze de aandoening had, vooral omdat haar TikTok-feed tijdens de pandemie werd overspoeld met #ADHD-video’s.
Terwijl ze vertelde over wat ze op sociale media zag, wees ze er ook op hoe ze altijd worstelde met het op orde houden van dingen, het onthouden van afspraken en het voltooien van taken. De moeder van drie schreef het echter op als een drukke moeder in een militair gezin.
Manner vertelde het tijdschrift dat ze zich altijd afvroeg of haar symptomen haar hele leven over het hoofd waren gezien, vooral omdat ze haar hele leven omringd was door mensen met neurodivergente aandoeningen – die in mentale of neurologische functie verschilden van wat als typisch wordt beschouwd; Haar moeder, vader, tweelingzus, jongere broer en een van haar drie zonen zijn allemaal gediagnosticeerd met ADHD en haar oudste en jongste zonen bevinden zich in het autismespectrum.
Maar de zaken kwamen over toen Manner een cruciale afspraak voor haar oudste kind miste om logopedie voort te zetten en drie maanden geen nieuwe afspraak kon maken.
“Het was echt frustrerend omdat ik wist hoe belangrijk het was en het nog steeds niet kon bijhouden”, vertelde Manner aan Women’s Health.
Dus maakte ze in april 2021 een afspraak met een gediplomeerd klinisch psycholoog om haar familiegeschiedenis en symptomen te bespreken en kreeg uiteindelijk de diagnose ADHD.
“Het gaf me er een naam voor, wat betekende dat ik mijn leven kon gaan herkaderen”, zei ze.
Hoewel sociale media een geweldig hulpmiddel zijn om informatie te verspreiden, zijn experts het beu dat mensen zich tot het internet wenden voor medisch advies, omdat ze waarschuwen dat symptomen van persoon tot persoon kunnen verschillen en kunnen wijzen op verschillende of gelijktijdige diagnoses voor een reeks aandoeningen.
“Het is belangrijk om niet te verankerd te raken in een diagnose zonder te spreken of te bevestigen met een professional in de geestelijke gezondheidszorg, omdat er een getraind brein voor nodig is om al die gegevenspunten te synthetiseren in combinatie met uw medische, psychologische en psychiatrische presentaties om te komen tot de juiste diagnose, “vertelde Dr. Sasha Hamdani, een door het bestuur gecertificeerde psychiater op TikTok, zoals @ThePsychDoctorMD aan Women’s Health.
Experts hebben ook gewaarschuwd dat startups gelikte TikTok-advertenties en versoepelde drugsregelgeving gebruiken om voorgeschreven medicijnen voor ADHD zoals Adderall en Vyvanse te pushen – beide geclassificeerd als Schedule II-gereguleerde stoffen door de FDA – die ethische en juridische vragen van artsen oproepen.
In combinatie met posts op sociale media en vage Google-zoekresultaten, kan de verspreiding van drugsadvertenties op TikTok kinderen overtuigen om zichzelf te diagnosticeren met aandoeningen die ze misschien niet echt hebben, volgens de psychiater van de Universiteit van Colorado, Dr. C. Neill Epperson.
“Ik hoor ouders zeggen, weet je, mijn kind komt naar me toe en zegt: ‘Ik denk dat ik ADHD, PTSS, bipolaire stoornis, enz.’ heb,” vertelde Epperson aan The Post. “Ze zeggen: ‘Waar haalt mijn kind dit vandaan? Waar komen deze diagnoses vandaan als ik mijn kind niet naar een GGZ heb gebracht? We hebben niet eens met hun kinderarts gesproken.’”
Sammi Burke, een 28-jarige EMT, schrijver en redacteur, vertelde Women’s Health dat ze begon te denken dat ze ADHD had nadat haar TikTok-feed #ADHD-video’s voor haar bleef aanbevelen. Ze maakte een afspraak met een psychiater en kreeg medicatie voorgeschreven, waarbij ze opmerkte dat ze enkele symptomen vertoonde, maar geen ‘leerboek’ geval was.
Terwijl de rekeningen zich opstapelden zonder dat haar toestand verbeterde, besloot ze de medicatie te laten vallen toen ze zich realiseerde dat haar omgeving – luidruchtige buren, een zware werkdruk en urenlang staren naar een scherm – een belangrijke rol zou kunnen hebben gespeeld in haar gebrek aan focus .
“Ik weet nog steeds niet of ik zeker ADHD heb,” zei ze. “Ik was niet zozeer op zoek naar een label als wel naar een manier om mijn werkdag door te komen.”