In het tijdperk van de girlboss – waar ons het valse idee werd verkocht dat we ons een weg konden “happen” en “malen” om een doel in het leven te vinden – werd een snel leven de ultieme flex. Vrienden probeerden elkaar te vertellen hoe druk ze het hadden en dagelijkse kantooroutfits legden het ‘droomschema’ vast (waar je niet eens een moment van de dag hebt om naar huis te gaan en je om te kleden). Toen stormde Gen Z het toneel op en verklaarde al die girlboss capriolen millennial gedrag. Nu de girlboss dood is verklaard, ondanks het feit dat de meeste mensen nog steeds overwerkt zijn, is de slinger van de internettrend in de tegenovergestelde richting gedraaid. Snel leven is uit en ‘slow living’ is in. Maar is het gewoon een andere onbereikbare standaard geworden waar we naar kunnen streven?
De langzame levensstijl heeft wortels in antikapitalistische en duurzame bewegingen. Het is ook verbonden met de Slow Food-beweging, gestart door Carlo Petrini in de jaren 80 in Italië. Het idee is simpel: alles wat een girlboss zou doen, doe jij het tegenovergestelde. Langzaam leven betekent uw agenda niet volstoppen met werk en sociale functies en in plaats daarvan zorgen dat u tijd heeft voor vrije tijd. In een virale video ‘hoe oefen je langzaam leven’ op TikTok, vertelde een maker aan degenen die geïnteresseerd zijn in de beweging om ‘meer tijd in de natuur door te brengen’, ‘de stekker uit het stopcontact te halen’ en ‘meer boeken te lezen’.
Veel elementen van wat mensen beschouwen als ‘langzaam leven’ zijn terug te voeren op het pre-technologische leven, wat een collectief verlangen naar offline eenvoud weerspiegelt. Maar – net als andere escapistische trends (zoals cottagecore en grootmoeders aan de kust) waarmee het is gestegen – is het echter veranderd van een nuttige levensstijlverandering naar een extreem online esthetiek. Langzaam levend huizen die prioriteit geven aan “flexibiliteit en welzijn” zijn trending in de binnenruimte en videocompilaties van ambitieuze langzame levensstijlen zien eruit als scènes uit Kleine huis op de Prairie.
Evenzo presenteert de langzame esthetiek online een leven waar maar weinig mensen toegang toe hebben; het is er een waar rijke blanke mensen het voorrecht om minder te werken kunnen veranderen in iets dat op de een of andere manier moreel superieur is (vergelijkbaar met het elitisme dat wordt geassocieerd met de minimalistische beweging). Leah Thomas, de oprichter van het Intersectional Environmentalist-collectief, zegt dat dit slechts een deel is van een lange reeks bewegingen die geworteld zijn in culturele toe-eigening. “Veel concepten uit het minimalisme zijn net toegeëigend uit de Japanse cultuur en andere culturen en opnieuw verpakt”, zegt ze. “Ik heb het gevoel dat we steeds nieuwe woorden krijgen voor dezelfde iteratie van een dure en ontoegankelijke manier om eenvoudiger te leven.”
Leah zegt dat ze veel mensen kent die aan slow living doen, maar ze maken geen deel uit van samengestelde slow living TikTok-moodboards. “Zoveel BIPOC-mensen leven langzaam uit noodzaak of gewoon als onderdeel van hun cultuur en ze kopen niet echt veel”, zegt ze. “Mijn oma zal uren achter elkaar op haar veranda zitten.”
Bovendien kan één esthetiek niet echt vastleggen hoe slow living eruitziet, met inheemse culturen over de hele wereld die “langzaam” of in harmonie met het land leven. In plaats van ons te concentreren op het creëren van een langzame esthetiek, zegt Leah dat we moeten kijken naar initiatieven zoals Nap Ministries van Tricia Hersey, een organisatie die de bevrijdende kracht van dutjes onderzoekt, voor zinvolle discussies over rust als weerstand. Deze gesprekken zijn vaak afgezwakt en witgekalkt, waarbij de zelfzorgbeweging zelf wordt gecoöpteerd door zwarte vrouwen als een manier voor blanke mensen om individualistische verwennerijen te rechtvaardigen.
“De Black Panthers hadden vroeger een aantal echt radicale kaders rond zelfzorg en hoe we onszelf konden bijtanken, zodat we systemen kunnen ontmantelen die ons onderdrukken”, zegt ze. “Ik denk dat het heel cool zou zijn als er meer online-inzichten zouden zijn in slow living die daarop leunen en het herformuleren als actief verzet, omdat onze huidige systemen niet zijn ingesteld voor mensen om te rusten en tijd voor zichzelf te nemen.”
Nu Gen Z gestaag bekend wordt als de generatie die “niet droomt van arbeid”, is het logisch dat alternatieve levensstijlen trending zijn. Helaas is de huidige mainstream berichten over slow living echter nog steeds gevangen in een individualistische denkwijze. Velen van ons kunnen begrijpen dat we willen weglopen van het moderne leven en in een klein huisje willen wonen, maar die optie is momenteel alleen toegankelijk voor mensen met een bepaald welvaartsniveau (totdat kapitalistische systemen worden ontmanteld). We zagen de ongelukkige bijwerkingen van deze manier van denken tijdens de pandemie, toen afgelegen Amerikaanse arbeiders naar Mexico vluchtten voor een ‘betere levenskwaliteit’, waardoor de huisvestingskosten voor de lokale bevolking toenam.
Jazmine Rogers, de oprichter van het platform Sustainable Baddie, zegt dat de toenemende belangstelling voor slow living een direct gevolg is van de vermoeidheid van mensen binnen ons huidige personeelsbestand. “We kunnen dit tempo niet volhouden, omdat het nooit de bedoeling was dat we in het tempo gaan dat we nu gaan”, zegt ze. “Ik denk dat een van de redenen waarom niet-duurzame systemen gerechtvaardigd zijn, is dat we proberen gelijke tred te houden met een onnatuurlijke plaats van constante groei onder het kapitalisme. Ik geloof dat intentie helpt om dit tegen te gaan door ons te dwingen te vertragen, rekening te houden met de huidige situatie waarin we ons bevinden en ruimte te creëren voor meer duurzame activiteiten.” Dit houdt natuurlijk in dat we meer investeren in onze relaties, met hyperindividualisme waardoor onze sociale kringen kleiner zijn dan ooit.
Jazmine’s eigen relatie met langzaam leven was een ‘reis’. “Ik doe mijn best in de structuur waarin we leven, maar ik heb ook het voorrecht om naar de boerenmarkt te gaan en lokaal voedsel te halen en compost af te geven”, zegt ze. “Ik geloof dat we allemaal op de een of andere manier kunnen vertragen, maar als het gaat om ‘slow living’-consumptie of minder werken, wordt het alleen geboden aan degenen die het kunnen betalen.” Dit omvat niet alleen monetaire valuta, maar ook tijd en valide valuta, zegt ze.
De realiteit is dat de meesten van ons allemaal zouden kunnen profiteren van een langzamer leven, maar in onze esthetisch gedreven wereld manifesteert dit zich als “aandacht besteden” aan de smaak van je koffie in een dure, minimalistisch ontworpen woonkamer of samengestelde huisambachten video’s van “slow living ondernemers” die het bedrijfsleven en de “hustle mentaliteit” hebben verlaten om body balsems te maken. Voor de meeste mensen worden ‘slow living’ en andere mindfulness-trends een dystopische mantra-pauze van 30 seconden in het Amazon-magazijn. Met dit in gedachten is de esthetiek ongeveer net zo nuttig voor het ontmantelen van kapitalistische systemen als de girlboss-esthetiek voor het aanpakken van feitelijke systemische problemen tegen vrouwen. We hebben tenslotte pas een lager levenstempo bereikt als iedereen er toegang toe heeft.
Volg iD op Instagram en TikTok voor opiniestukken.