De Mirror Palais Maria-jurk is in veel opzichten niets nieuws. Het is een eenvoudige linnen jurk met een sweetheart halslijn die het lichaam omsluit en uitwaaiert aan het einde. Maar toen het merk een TikTok van de jurk van $ 595 plaatste, ging het viraal met 1,4 miljoen views.
Het werd meer dan een jurk, het werd een “it girl” jurk.
‘Dat is geen jurk. Dat is THEEE-jurk”, reageerde gebruiker @Charly op de TikTok. “Nee, want ik wil me met deze jurk als Catherine Zeta-Jones in ‘Zoro’ voelen,” antwoordde @Kaira. “Het zou zo stom van je zijn om rond de 12 uur minimumloonverschuivingsprijs te halen”, schreef @addieomalley.
Elk item dat Mirror Palais verkoopt, wordt duurzaam op bestelling gemaakt in het kledingdistrict van New York City. Oprichter en ontwerper Marcelo Gaia kwam op het idee voor de Maria-jurk toen hij spoelen vintage linnen wol tegenkwam.
“[The fabric] doet me denken aan mijn moeder. Dit doet me denken aan mijn familie in Brazilië”, zegt Gaia. “In Brazilië is het erg warm en daarom zijn dit soort linnen erg populair, en omdat het bijna een kruisachtig motief heeft. Het heet een Broderie Anglaise en het deed me denken aan het katholicisme dat heel dicht bij mij staat.”
De jurk vergde talloze uren van conceptualiseren, werken met een patroonmaker, silhouet-engineering en fittingen op een reeks lichamen. Elke steek – elk detail – was doordacht. Voor Gaia was de jurk een liefdeswerk, een eerbetoon aan zijn erfgoed en moeder.
Maar toen kwamen de dupes: op Amazon lijkende producten die trouwe volgers naar Gaia stuurden.
“O mijn God, [dupes] Ik heb gewoon mijn hart en mijn ziel genomen waar we iets in hebben gegoten, “zegt hij. “En [they’re] volledig ontheiligen.”
De “it girl”-jurk is geen nieuw concept, maar toegenomen hyperconsumptie ervan wel. Lirika Matoshi’s Strawberry Midi-jurk en de House of Sunny’s Hockney-jurk zijn uitstekende voorbeelden van het fenomeen. Beide jurken gingen viraal op sociale media en toen het oorspronkelijke dure prijskaartje veel shoppers afschrikte, doken fast fashion retailers zoals SHEIN in om aan de grote vraag tegen een lage prijs te voldoen. Die prijs kwam met de bepaling van onethische praktijken, en hetzelfde gebeurde met het ontwerp van Gaia.
Een bewonderaar van Gaia’s werk, modeblogger en TikTok-maker Shanna Battle was verbijsterd toen ze Christina DeRosa’s TikTok zag die een Maria-dupe van $ 17 toonde en het item op haar Amazon-etalage linkte voor de 1,1 miljoen kijkers die de video bekeken.
“Onze drang om een dupe te vinden voor werkelijk alles heeft ons in een verstikkende greep gehouden”, zei Battle in de videoreactie op TikTok van DeRosa. “Mijn modezusters in Christus, alles is niet voor iedereen bedoeld. Soms is het oké om gewoon binnen onze belastingschijf te winkelen.”
Battle schrijft een deel van de hyperconsumptie die we in de mode-industrie zien toe aan TikTok, maar zegt dat overconsumptie al tientallen jaren bestaat. Meryl Streep, die Miranda Priestly speelt in “The Devil Wears Prada”, levert een monoloog die het trickle-down-effect van trendcycli verklaart dat aanhoudt sinds de commercialisering van confectiekleding en de geboorte van warenhuizen.
Maar de toegenomen culturele autoriteit van sociale media en het vermogen om direct online aankopen te doen, onderscheidt Millennial- en Generation Z-consumenten van eerdere generaties. Trends zullen altijd blijven bestaan, maar moderne fast fashion-winkels zoals Zara en H&M promoten 52 “micro-seizoenen” per jaar, één voor elke week, om de vraag in een sneller tempo te creëren.
“Als ik iets zie, wil ik het. Niemand denkt aan zijn aankopen. Ze willen iets hebben dat populair is, dat is in het moment, want ik wil populair zijn en ik wil in het moment zijn”, zegt Battle. “En als het volgende komt, gooi ik gewoon de dingen die ik eerder heb gekocht weg en ga ik kopen wat het volgende nieuwe ding is.”
In het begin van video-steken reageerde Gaia op Battle’s antwoord op DeRosa’s dupe-video: “Ik heb dit echt mooie speciale ding gemaakt dat ik met de wereld wilde delen en nu is het eigenlijk de bron van iemands ellende. Iemand is aan het zwoegen over deze replica’s van mijn jurken en wordt waarschijnlijk zeer onterecht betaald en werkt waarschijnlijk in zeer slechte omstandigheden.”
Natalie Duarte kocht dezelfde dupe van $ 17 van Amazon als DeRosa. Toen Duarte het kocht, zei ze dat ze niet wist dat de jurk een duplicaat was van iemands ontwerp. Desalniettemin maakte ze een try-on-video op TikTok die meer dan 54.000 views had. Als je in de app naar “Mirror Palais dupe” zoekt, is haar video een van de topresultaten.
“Ik kreeg een hekel aan het feit dat mijn aankoop niet ethisch was en mensen zeggen dat ik de oorzaak ben van kinderslavernij”, zegt Duarte. “Uiteindelijk was het een aankoop waar ik heel blij mee was en ik weet dat het onethisch was, maar ik ben opgegroeid met winkelen op rommelmarkten, dus ik voel me niet slecht voor mijn aankoop.”
Duarte begrijpt waarom mensen van streek waren. Ze zegt ook niet te weten dat de jurk die ze kocht was gemaakt volgens onethische praktijken en vraagt zich, net als veel Amerikanen, af hoeveel impact een individuele consument kan hebben op sweatshops en klimaatverandering.
Van de 75 miljoen modefabrieksarbeiders – waarvan 85% vrouw – verdient naar schatting minder dan 2% een leefbaar loon. Dat is slechts ongeveer 1,5 miljoen.
Uit een onderzoek van Princeton bleek dat alleen de mode-industrie jaarlijks verantwoordelijk is voor meer CO2-uitstoot dan internationale vluchten en zeescheepvaart. Bovendien verbruikt de mode-industrie een tiende van al het industrieel water en is ze verantwoordelijk voor 20% van het afvalwater wereldwijd, wat een onevenredig grote impact heeft op kleurgemeenschappen.
Nu mensen klimaatverandering serieuzer beginnen te nemen, zegt Battle dat het belangrijk is om te onthouden dat “duurzaamheid een beetje is gekidnapt door het kapitalisme”, verwijzend naar merken die ethische consumptie promoten als een verkoopkenmerk van hun producten en het uitwissen van decennialange duurzame praktijken door kleurgemeenschappen.
Sommige fans van Gaia’s ontwerpen hebben een meer ethische benadering gevonden door hun eigen versie van de jurk te naaien of soortgelijke stukken te gebruiken. Milieuwetenschapper Emilie Chaumillon’s TikTok van haar naaien van een interpolatie van de Maria-jurk werd meer dan 750.000 keer bekeken.
Chaumillon groeide op Hawaïaans en danste hula en dansers maakten hun eigen kostuums om waardering te tonen voor het ambacht en begrip van het vertellen van verhalen. Haar eigen kleding met de hand maken is een manier van leven voor haar en een manier om haar ecologische voetafdruk te verkleinen.
“Ik leerde [how to sew] door alle vrouwen in mijn familie, ze zijn allemaal naaisters,” zegt Chaumillon, “[I] nooit minder dan 12 naaimachines in huis gehad.”
Voor degenen die geïnteresseerd zijn in het maken van hun eigen kleding, raadt ze verschillende Instagram-accounts aan om patronen te vinden en tweedehands stoffen te kopen, zoals grote lakens, om minder textielafval te creëren. Het belangrijkste is dat ze geduld moet hebben.
“Toen ik voor het eerst begon met naaien, wilde ik het heel graag gedaan krijgen. Ik wilde meteen wat ik op Instagram zag”, zegt Chaumillon. “Ik wilde de Prime-verzending ’s nachts met naaien. Maar dat kan je niet. Je moet er de tijd voor nemen.”
Als het gaat om de kosten van de kleding van Mirror Palais, is Gaia zich ervan bewust dat de gemiddelde consument de dure prijs niet kan betalen. Hij aanbidt eerder degenen die zich hebben laten inspireren door zijn ontwerpen en hun eigen versies hebben gemaakt of genaaid.
Zijn prijzen zijn een brute weerspiegeling van de werkelijke kosten van ethisch gemaakte kleding – leefbare lonen voor werknemers, veilige werkomstandigheden, hoogwaardige niet-giftige stoffen en doordachte engineering. Deze hebben allemaal een hoog prijskaartje en kunnen nog steeds worden uitgebuit door andere bedrijven in de branche. Ondanks dit alles is hij optimistisch voor de toekomst.
“Ik denk dat het belangrijk is om iedereen aan een hogere standaard van transparantie te houden”, zegt Gaia. “Ik hou van wat we doen. Ik denk dat mensen van onze kleding houden en kleding waarvan jij houdt, blijft voor altijd in je kast of je verkoopt ze voor een goede prijs. Je zorgt voor de dingen waar je van houdt en ik hoop dat dat de toekomst is.”