TOKYO >> Het zijn uw gewone ‘salarismannen’, zoals bedrijfsmedewerkers in Japan worden genoemd – hardwerkend, vriendelijk en, nou ja, nogal regelmatig.
Maar de chief executive en general manager van een klein Japans beveiligingsbedrijf behoren tot de grootste TikTok-sterren van het land, trekken 2,7 miljoen volgers en 54 miljoen likes, en worden geëerd met prijzen als trendsetters op de app voor het delen van video’s.
Het account van Daikyo Security Co., dkykeibi_tokyo, dat gekke dansen, gekke sketches en andere typische TikTok-gerechten plaatst, is het geesteskind van de president en CEO van het bedrijf.
Ondanks zijn pretentieloze houding is Daisuke Sakurai bloedserieus in het vergroten van de merkkracht, maar ook in het werven van jonge mensen voor zijn bedrijf, een uitdaging die hij als een kwestie van overleven beschouwt.
Daikyo, opgericht in 1967, heeft 85 medewerkers, waarvan 10 op het hoofdkantoor, weggestopt op de tweede verdieping van een bescheiden gebouw in een steegje in het centrum van Tokio.
“Ons werk behoort tot de taken met het label ‘Three-K’ in Japan,” zei Sakurai, verwijzend naar “kitsui, kitanai, kiken”, wat “hard, vies en gevaarlijk” betekent.
Een veelvoorkomende taak van Daikyo-bewakers is om op bouwplaatsen te werken, het verkeer te leiden met een knipperende stok en ervoor te zorgen dat de vrachtwagens veilig komen en gaan zonder over voetgangers te rijden.
Het is geen baan die al te gespecialiseerde vaardigheden vereist, maar weinigen willen urenlang buiten werken. Maar liefst 99 beveiligingsbedrijven vechten om elke rekruut, zei Sakurai, terwijl er daarentegen slechts twee potentiële werkgevers zijn voor elke sollicitant voor kantoorbediende.
In het snel vergrijzende Japan kampt elke bedrijfssector met een tekort aan arbeidskrachten.
Dus waarom zou je je niet wenden tot sociale media, waar jonge mensen samenkomen? Sakurai begon te posten op Twitter en Instagram. Maar het was toen hij op TikTok ging dat de dingen viraal gingen.
In een hitsegment slaat General Manager Tomohiko Kojima met een handbeweging gelvellen, elk versierd met de ogen van een mangapersonage, over de ogen van zijn baas.
“Wat is dit voor karakter?” de ondertitels vragen.
Er worden geen bezuinigingen gebruikt om de video’s te produceren, zeggen de mannen trots. Ze gaan door take na take totdat Kojima de gelstrips precies goed landt.
“Ik oefen niet tijdens mijn werkuren”, zei hij lachend.
De clips zenden een duidelijke, uitdagende boodschap uit: het stereotype van het rigide hiërarchische, misschien zelfs onderdrukkende, Japanse bedrijf is verbrijzeld. Bij Daikyo mag een werknemer gelvellen op de CEO klappen.
Vóór TikTok was het aantal aanvragers bij Daikyo nul. Nu krijgt het bedrijf tientallen aanmeldingen binnen, ook van mensen die aan de video’s willen meewerken.
Sommige video’s, zoals een waarin een arbeider een heerlijke omelet kookt, ontvouwen zich tot pittige liedjes zoals ‘World’s Smallest Violin’ van AJR.
Ze verbeelden allemaal het gelukkige maar nederige leven van geüniformeerde arbeiders die zichzelf niet al te serieus nemen. Het zijn de goede jongens van Japan. En het is duidelijk dat ze elkaar erg leuk vinden.
Hun succes staat in schril contrast met het beeld van Japan Inc. gevuld met oudere mannen die vastzitten in hun manier van doen en niet in staat zijn om nieuwe technologie te omarmen.
Tegenwoordig wordt TikTok overspoeld met Japanse bedrijven die aandacht zoeken, van izakaya-cafés en kapsalons tot taxibedrijven.
Sakurai heeft nu zijn ogen gericht op wereldwijde invloed en hoopt arbeiders uit Vietnam, Indonesië en andere landen aan te trekken. Met dat in gedachten waren er afgelopen winter video’s met gelsheets met internationale vlaggen en de clips die duizenden reacties en miljoenen views hebben getrokken. Toen Sakurai werd geslagen met een vlag uit Mongolië, reageerden kijkers uit Mongolië dankbaar. Anderen vroegen om hun favoriete vlaggen, of het nu Litouwen of Libanon was.
Het is een teken dat TikTok Daikyo heeft geholpen taal- en culturele barrières te overwinnen door het simpelweg op te heffen.
“Wat mijn werk de moeite waard maakt, is dat het om mensen gaat”, zegt Kojima. “Wat me trekt zijn mensen, niet dingen.”